Lobby {lob~by}:
1. A hall, foyer or waiting room at or near the entrance to a building such as a hotel or a theater.
2. A public room next to the assembly chamber of a legislative body.
3. A group of persons engaged in trying to influence legislators or other public officials in favor of a specific cause.

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

Τζια-Θερμιά: Μία αφήγηση ψυχής από τον Γ. Κοκοτό


«Αιγαίο, Αύγουστος 1989. Το Tani-Blue ανοίγει πανιά για την Κρήτη, σ’ ένα ταξίδι επιστροφής προς την πατρίδα.  Πάνω στο μικρό ιστιοφόρο ο Γιώργος, με σύντροφο το γιό του, αποτολμώντας μια γενναία κατάθεση ψυχής, ξεκινά να ξεδιπλώσει τις αναμνήσεις του, από τα παιδικά χρόνια στο πατρικό χωριό, τις Δαφνές, έως την απότομη, τραγική ‘ενηλικίωσή’ του.

Η σκληρή αναμέτρηση των δύο αντρών, τόσο με τα στοιχεία της φύσης όσο και με τα φαντάσματα που τους στοιχειώνουν, θα χτίσει δυνατούς δεσμούς μεταξύ τους και θα φέρει το νέο κοντά στις ρίζες που τον δένουν με το παρελθόν της οικογένειάς του. 
Η αποκρουστική πραγματικότητα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου αλλά και της εμφύλιας σύρραξης δοσμένη μέσα από τα μάτια ενός παιδιού, μια συναρπαστική εφηβεία με φόντο ένα από τα ωραιότερα νησιά της Μεσογείου και το αναπάντεχο τέλος. Στο βιβλίο Τζιά- Θερμιά, ο Γιώργος Κοκοτός αφηγείται μια ιστορία που κόβει την ανάσα του αναγνώστη και μιλάει στην ψυχή του». 
Ο Γιώργος Κοκοτός δεν γεννήθηκε συγγραφέας. Σπούδασε πολιτικός μηχανικός κι ακολούθησε μια πολύ πετυχημένη σταδιοδρομία πρώτα στο αντικείμενο των σπουδών του και, στη συνέχεια, στην παραγωγή κρασιών. Συγγραφέας έγινε όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να εκφράσει τα γεγονότα και τα συναισθήματα που σημάδεψαν τη ζωή του, συνδυάζοντας μια ιδιαίτερα διεισδυτική, αιχμηρή οπτική με τις, απαλλαγμένες από υπερβολικούς ‘μελό’ συναισθηματισμούς, εσωτερικές του ευαισθησίες. 
«Πιστεύω πως σε καθέναν από μας φτάνει κάποτε η στιγμή του μεγάλου  απολογισμού της ζωής του», είχε πει ο ίδιος στο πλαίσιο μιας συνέντευξής του. «Γιατί οι αναμνήσεις είναι κάτι σαν το προζύμι. Χρειάζονται τον απαραίτητο χρόνο τους και την κατάλληλη μαγιά για να ‘φουσκώσουν’ , να ξεχυθούν… Οι αφορμές είναι πολλές και τις περισσότερες φορές ασήμαντες και χωρίς σημασία. Κάτι ακριβώς σαν τον καταλύτη σε μια χημική αντίδραση…»
Οι δικές του αναμνήσεις συνοψίζονται και κορυφώνονται στις δύο λέξεις που συνθέτουν τον τίτλο του βιβλίου Τζια-Θερμιά και οι οποίες συνθέτουν τη μοιραία ανατροπή που περιμένει τον αναγνώστη στο τέλος του. 
Για να φτάσει όμως εκεί θα διανύσει, χέρι-χέρι με τον συγγραφέα και μέσα από τα μάτια ενός παιδιού, ένα σπαρακτικό και ταυτόχρονα χαριτωμένο οδοιπορικό, από την Κρήτη του πολέμου και της Κατοχής, με επίκεντρο το χωριό Δαφνές, που είναι και η ‘Ιθάκη’ του, ως την Αθήνα των πρώτων μεταπολεμικών χρόνων. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου