“Zindagi Na Milegi Dobara” είπε η Ισπανία και...

...εκτόξευσε την τουριστική κίνηση από την Ινδία!

- Ενας πραγματικός τρόπος για να ανοίξει μία αγορά

Μπορεί να μην ταιριάζει απόλυτα στο κλίμα σήμερα αλλά είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον στην όλη συζήτηση που γίνεται τελευταία περί “ανοίγματος νέων αγορών” (και άλλων... οραμάτων της πολιτικής ηγεσίας) όπως π.χ. η Ινδία. Από την οποία, η Ισπανία απόλαυσε το 2011...

...αύξηση της τουριστικής κινησης κατά 65% σε σύγκριση με το 2010, προσελκύοντας περισσότερους από 115.000 Ινδούς τουρίστες.

Ο δε ρυθμός αιτήσεων χορήγησης visa στις ισπανικές προξενικές αρχές σχεδόν τριπλασιάστηκε, από 700-800 την ημέρα άρχισε να φθάνει τις 2.500! 

Γιατί; Γιατί, πολύ απλά, ο Turespana αποφάσισε να “επενδύσει” σε μία μεγάλη κινηματογραφική παραγωγή του Bollywood και να την αξιοποιήσει για διαφήμιση και προβολή της χώρας, σε μία πρακτική που είναι γνωστή ως “in-movie advertising”. 

Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση, όλη η ταινία είναι τέτοια διαφήμιση. 

Οι τρεις πρωταγωνιστές της μεγάλης επιτυχίας του 2011 “Zindagi Na Milegi Dobara” (κάτι σαν το “Ζεις μόνο μία φορά”) κάνουν καταδύσεις στην Κόστα Μπράβα, πτώση με αλεξίπτωτο στη Σεβίλλη, τρέχουν με τους ταύρους στους δρόμους της Παμπλόνα, κυλιούνται στις... ντομάτες στα στενά της Μπουνόλ. Και στην κινηματογραφική παραμονή τους στην Ισπανία, μένουν και σε βίλα πολυτελείας αλλά και σε “απλά” ξενοδοχεία.

Φυσικά, χορεύουν και τραγουδούν ασταμάτητα και ρίχνουν και λίγο φλαμένγκο στο ρεπερτόριο.

Η ταινία κόστισε περί τα 11 εκατ. δολάρια και... όχι, ο Turespana δεν τη χρηματοδότησε άμεσα. Αυτό που έκανε ήταν να αναλάβει τα έξοδα συγκεκριμένων υπηρεσιών και παροχών της παραγωγής και της κινηματογράφησης - με εκτιμώμενο κόστος ή αντίστοιχο αυτού περίπου 660.000 δολάρια - αλλά και να χρηματοδοτήσει, με άλλα 660.000 δολάρια, το marketing και την προώθηση της ταινίας στην Ινδία, δημιουργώντας, μεταξύ άλλων και δύο trailer 30 δευτερολέπτων, τα οποία τελειώνουν με το τουριστικό λογότυπο της Ισπανίας!

Μελετημένο το “έγκλημα” των Ισπανών. 

Και μάθημα μεγάλο επίσης για το πως κινούνται όσι πραγματικά θέλουν να κάνουν δουλειά και όχι... διαχείριση πολιτικού χρόνου.