Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται ακριβέστατα για μία από τις μεγάλες και διαρκέστερες “καραμέλες” όλων ανεξαιρέτως των πολιτικών ηγεσιών του τουρισμού, των τελευταίων δύο δεκαετιών τουλάχιστον. Και να δεν την "πιπίλιζε" ο εκάστοτε υπουργός, θα την "πιπίλιζε" ο...
...εκάστοτε υφυπουργός, ο γενικός γραμματέας, ανάλογα του τι θέση υπήρχε ή κάποιος από τον ΕΟΤ.
Πόσες φορές έχουμε αναφερθεί στα διαχρονικά και θρυλικά, πλέον, θεσμικά “γιοφύρια της Άρτας” της ελληνικής τουριστικής πολιτικής σκηνής; Ο ιατρικός τουρισμός ήταν και είναι ένα από αυτά.
Αναλυτικό και αρκετά εμπεριστατωμένο το σχετικό άρθρο στο capital, απλά καταγράφει μία πραγματικότητα που δεν μπορούμε να αγνοούμε, ούτε και να κρυβόμαστε πίσω από αυτήν.
Ενδεχομένως να υπερβάλει λίγο ως προς την απολυτότητα της διαπίστωσης “χάθηκε το τρένο”, αλλά διατυπώνει αλήθειες χρόνων και σημερινές πραγματικότητες.
Από την εποχή του Δ. Αβραμόπουλου, που είχε αρχίσει να “κτίζεται” και να κυκλοφορεί ένα πλαίσιο προδιαγραφών Κέντρων Τουρισμού Υγείας, τώρα, μετά και την πρόσφατη συνάντηση μεταξύ Ο. Κεφαλογιάννη και Α. Λυκουρέντζου βρισκομαστε ενώπιον μίας θεσμικής παρέμβασης που διαφαίνεται σημαντική και συγκροτημένη.
Πως το λέει ο λαός μας; “Κάλλιο αργά παρά ποτέ”...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου