Και επειδή πολύς θόρυβος γίνεται για το κρέας αλόγου που εντοπίζεται σε διάφορα προιόντα κρέατος και στην Ελλάδα, ορισμένα δε, πωλούνταν και ως... παραδοσιακά, φίλος γεωπόνος μας ενημερώνει αρμοδίως, ότι παλαιότερα, στη χώρα μας...
...η Κτηνιατρική περί Δημόσιας Υγείας επέτρεπε την πώληση κρέατος αλόγου για κατανάλωση υπό την προυπόθεση ότι τα καταστήματα που θα το διέθεταν, δεν θα διακινούσαν κρέας ή παράγωγα κρέατος από άλλα θηλαστικά.
Επομένως, το ηθικόν δίδαγμα ορίζει ότι το θέμα δεν είναι πως φάγαμε κρέας αλόγου - το οποίο το καημένο δεν έχει κάτι ως τρόφιμο - αλλά, πρώτον, δεν το ξέραμε - δηλαδή δεν είχαμε την επιλογή να μην το φάμε αν δεν θέλαμε - δεύτερον, δεν ξέρουμε τι άλλο είχε μέσα το κρέας αυτό -χημικό, συνθετικό, κάτι άλλο? - και τρίτον, δεν ξέρουμε από προήλθε, τουτέστιν τι είχε περάσει και από που μέχρι να βρεθεί εκεί.
Επομένως (ξανά) να και ο συμβολισμός: για μία ακόμη φορά, δαιμονοποιούμε ή ενοχοποιούμε κάτι που δεν είναι “ένοχο” αυτό καθεαυτό και αφήνουμε σε δεύτερη μοίρα την ουσία του πόθεν, πως και γιατί μας προέκυψε, έτσι όπως μας προέκυψε.
Άσχετο, αλλά μας άρεσε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου